In het kort
Jezelf motiveren is een van de belangrijkste eigenschappen die succesvolle mensen onderscheidt, maar het is niet gemakkelijk. Hoe blijf je vooruitgaan wanneer je hart er niet in zit? Stel doelen die intrinsiek lonend zijn en maak ze heel specifiek. Als een taak niet bevredigend is, focus dan op aspecten ervan die dat wel zijn of combineer het met aangename activiteiten. Beloon jezelf op de juiste manier als je dingen hebt afgerond. Om inzinkingen te voorkomen, verdeel de doelstellingen in subdoelen; bekijk hoeveel je hebt bereikt tot je halverwege bent; en tel dan af wat je nog moet doen. En maak gebruik van sociale invloed: laat je inspireren door toppresteerders, verhoog je motivatie door advies te geven en houd de mensen voor wie je wilt slagen constant in gedachten.
Geen zin om te werken… Hoe motiveer je jezelf?
Zelfmotivatie is lastig. Sterker nog, ik vergelijk het vaak met een van de avonturen van de fictieve Duitse held Baron Munchausen: Proberen jezelf door een taak, project, of zelfs een carrière te slepen, kan soms aanvoelen als jezelf uit een moeras trekken aan je eigen haar. We lijken een natuurlijke afkeer te hebben van aanhoudende inspanning die geen enkele hoeveelheid cafeïne of inspirerende posters kan oplossen.
Maar effectieve zelfmotivatie is een van de belangrijkste kenmerken die succesvolle professionals onderscheidt van anderen. Dus hoe kun je blijven doorzetten, zelfs als je er geen zin in hebt?
In zekere zin is motivatie persoonlijk. Wat jou in beweging brengt, kan voor mij niets betekenen. En sommige mensen lijken meer doorzettingsvermogen te hebben dan anderen. Als je ooit een haalbaar doel niet hebt bereikt vanwege uitstelgedrag of gebrek aan toewijding – en wie van ons heeft dat niet? – moedig ik je aan om verder te lezen. Deze vier sets tactieken kunnen je vooruit helpen.
Bedenk doelen, niet alleen losse taakjes
Uitgebreid onderzoek heeft het belang van doelstellingen getoond. Studies hebben bijvoorbeeld aangetoond dat verkopers meer deals sluiten wanneer ze doelen hebben, en dat individuen hun fitnessniveaus waarschijnlijker verhogen wanneer ze dagelijkse bewegingsverplichtingen aangaan. Abstracte ambities, zoals “je best doen,” zijn meestal veel minder effectief dan iets concreets, zoals het binnenhalen van 10 nieuwe klanten per maand of 10.000 stappen per dag lopen. Als eerste algemene regel moeten de doelstellingen die je voor jezelf instelt of waarmee je instemt, dus specifiek zijn.
Doelen moeten ook, indien mogelijk, intrinsieke motivatie opwekken in plaats van extrinsieke motivatie. Een activiteit is intrinsiek gemotiveerd wanneer deze wordt gezien als zijn eigen doel; het is extrinsiek gemotiveerd wanneer het wordt gezien als het dienen van een apart, ander doel – je belonen of je straf ontlopen.
Neem bijvoorbeeld goede voornemens voor het nieuwe jaar. We ontdekten dat mensen die aan het begin van januari resoluties maakten die prettiger waren om na te streven – bijvoorbeeld het volgen van een yogales of telefoonvrije zaterdagen – waarschijnlijker nog steeds bezig waren met het uitvoeren ervan in maart dan mensen die belangrijkere maar minder plezierige doelen kozen. Dit ondanks het feit dat voornemens voor het nieuwe jaar meestal moeilijk te bereiken zijn; als dat niet het geval was, zouden ze geen resolutie nodig hebben!
Natuurlijk, als de externe beloning groot genoeg is, zullen we doorgaan met zelfs de meest onplezierige taken. Chemotherapie ondergaan is een extreem voorbeeld. In een werkcontext blijven veel mensen in hun baan voor het geld, zich voelen als “loonslaven.” Maar in dergelijke situaties doen ze meestal het minimum dat vereist is om het doel te bereiken. Alleen extrinsieke motivatie is onvoldoende om ons echt uit te laten blinken.
Het trucje is om je te richten op de aspecten van het werk die je wel leuk vindt.
In een ideale wereld zouden we allemaal streven naar werkrollen en omgevingen die we prettig vinden, om zo onze betrokkenheid hoog te houden. Helaas slagen mensen hier vaak niet in. Bijvoorbeeld, wanneer mensen wordt gevraagd of positieve relaties met collega’s en leidinggevenden cruciaal zijn in hun huidige functie, zullen de meesten ja zeggen. Maar ze herinneren zich niet dat kantoor-moraal essentieel was voor succes in vorige banen, en ze voorspellen ook niet dat het in de toekomst belangrijk voor hen zal zijn. Dus het eenvoudigweg onthouden om intrinsieke motivatie te overwegen bij het kiezen van banen en het aangaan van projecten kan al veel helpen om succes te behouden.
We vinden niet allemaal banen en opdrachten die we leuk vinden – daarbij is het trucje om je te concentreren op de elementen van het werk die je wél plezierig vindt. Denk heel goed na over hoe het voltooien van de taak bevredigend kan zijn, bijvoorbeeld door je de kans te geven je vaardigheden te tonen voor de leiders van je bedrijf, belangrijke interne relaties op te bouwen, of waarde te creëren voor klanten. Probeer ten slotte de saaiheid te compenseren met activiteiten die je bevredigend vindt – luister bijvoorbeeld naar muziek terwijl je die grote achterstand van e-mails in je inbox aanpakt, of doe saaie klusjes met vrienden, familie of je favoriete collega’s.
Beloon jezelf
Sommige taken of zelfs perioden van je carrière kunnen erg belastend zijn, in welk geval het nuttig kan zijn om externe motivatoren voor jezelf te creëren op korte tot middellange termijn, vooral als ze aansluiten bij de prikkels die je organisatie biedt. Je kunt jezelf bijvoorbeeld beloven met vakantie te gaan als je een project hebt afgerond of jezelf een cadeau te geven als beloning voor iets als gewichtsverlies. Maar wees voorzichtig om perverse prikkels te vermijden. Een fout is om jezelf te belonen voor de hoeveelheid voltooide taken of voor snelheid, terwijl je eigenlijk geeft om de kwaliteit van de prestaties. Een accountant die zichzelf beloont voor het snel afronden van haar controleprojecten kan zichzelf blootstellen aan fouten, terwijl een verkoper die gericht is op het maximaliseren van verkopen in plaats van herhaalde zaken waarschijnlijk enkele ontevreden klanten kan verwachten.
Een andere veelvoorkomende valkuil is het kiezen van prikkels die het doel ondermijnen dat je hebt bereikt. Als de beloning voor een afvaller is om pizza en cake te eten, is de kans groot dat hij zijn harde werk tenietdoet en slechte gewoonten herstelt. Als de beloning voor uitblinken op het werk de volgende week is dat je jezelf kunt laten verslappen, zou je de positieve indruk die je hebt gemaakt kunnen verminderen. Onderzoek naar wat psychologen balanceren noemen, toont aan dat het behalen van doelen mensen soms toestemming geeft om toe te geven aan verleiding – wat hen achteruit zet.
Behoud vooruitgang
Wanneer je werkt aan een doel, ervaar je doorgaans een golf van motivatie in het begin en daarna een dip in het midden, waar je vast zou kunnen lopen.
Gelukkig heeft onderzoek verschillende manieren aangetoond om dit patroon te doorbreken. Ik noem de eerste “korte tussenfasen”. Als je je doel in kleinere subdoelen opdeelt – bijvoorbeeld wekelijkse in plaats van driemaandelijkse verkoopdoelen – heb je minder tijd om toe te geven aan die rotte inzinking.
Een andere strategie is om de manier waarop je denkt over de voortgang die je hebt geboekt, te veranderen. Wanneer je vooruitgang hebt geboekt, lijkt het doel binnen handbereik en ben je geneigd je inspanningen te verhogen. Bijvoorbeeld, consumenten in loyaliteitsprogramma’s geven doorgaans meer uit wanneer ze dichter bij het verdienen van een beloning zijn. Je kunt van die neiging gebruikmaken door je startpunt te beschouwen als verder terug in het verleden; misschien begon het project niet de eerste keer dat je actie ondernam, maar toen het voor het eerst werd voorgesteld.
Een andere truc houdt in dat je je richt op wat je al hebt gedaan tot het midden van een taak en vervolgens je aandacht richt op wat je nog moet doen.
Deze tactiek kan werken voor routinematige taken (zoals het versturen van 40 bedankbriefjes) evenals voor meer kwalitatieve doelen (het worden van een expert pianist). De persoon die de notities schrijft, kan motivatie putten uit het herinneren van hoeveel ze heeft verstuurd totdat ze de 20 passeert; daarna zou ze moeten aftellen hoeveel ze er nog moet doen. Op dezelfde manier moet een beginnende pianist zich richten op alle toonladders en vaardigheden die ze heeft verworven in haar vroege ontwikkelingsstadia; vervolgens, naarmate ze verbetert, moet ze zich richten op de resterende technische uitdagingen (arpeggio’s, trillers en tremolo’s, enz.) die ze moet beheersen.
Profiteer van je sociale omgeving
Mensen zijn sociale wezens. We kijken voortdurend om ons heen om te zien wat anderen doen, en hun acties ons beïnvloeden. Zelfs naast een zeer presterende collega zitten kan je productiviteit verhogen. Maar als het gaat om motivatie, is deze dynamiek complexer. Wanneer we een collega een taak snel zien voltooien waar we gefrustreerd door raken, reageren we op een van twee manieren: of we worden geïnspireerd en proberen dat gedrag te kopiëren, of we verliezen motivatie in de veronderstelling dat we de taak aan onze collega kunnen overlaten.
Het probleem is dat we, vooral op het werk, niet altijd taken kunnen delegeren. Maar we kunnen nog steeds sociale invloed in ons voordeel gebruiken. Een regel is om nooit passief te kijken naar ambitieuze, efficiënte, succesvolle collega’s; er is te veel risico dat het demotiverend zal zijn. Praat in plaats daarvan met deze collega’s over wat ze proberen te bereiken met hun harde werk en waarom ze het zouden aanbevelen. Luisteren naar wat jouw rolmodellen zeggen over hun doelen kan je extra inspiratie geven en je eigen doelen verhogen.
Interessant genoeg kan het geven van advies in plaats van het vragen ervan een nog effectievere manier zijn om een tekort aan motivatie te overwinnen, omdat het het zelfvertrouwen vergroot en daardoor actie stimuleert. In een recente studie vond ik dat mensen die worstelden om een doel te bereiken, zoals het vinden van een baan, aannamen dat ze tips van experts nodig hadden om te slagen. In feite waren ze beter af door hun wijsheid aan andere werkzoekenden aan te bieden, omdat ze zo concrete plannen opstelden die ze zelf konden volgen, wat de drive en prestatie bleek te vergroten.
Een laatste manier om positieve sociale invloed te benutten, is te erkennen dat de mensen die je het beste zullen motiveren om bepaalde taken uit te voeren, niet per se degenen zijn die de taken goed uitvoeren. In plaats daarvan zijn het mensen die een groter doel delen: goede vrienden, familieleden of mentoren. Denken aan die mensen en onze wens om voor hen te slagen, kan helpen bij het bieden van de krachtige intrinsieke prikkels die we nodig hebben om onze doelen te bereiken. Een vrouw kan haar werk als belonend ervaren als ze voelt dat ze een voorbeeld stelt voor haar dochter; een man kan het gemakkelijker vinden om zich aan zijn fitnessroutine te houden als het hem helpt zich levendiger te voelen wanneer hij bij zijn vrienden is.
In de positieve psychologie wordt ‘flow’ gedefinieerd als een mentale toestand waarin iemand volledig ondergedompeld is, met energieke focus en plezier, in een activiteit. Helaas kan dat gevoel vluchtig of moeilijk te bereiken zijn in het dagelijks leven. Vaker voelen we ons als Baron Munchausen in het moeras – worstelend om vooruit te komen in het nastreven van onze doelen. In die situaties kan het helpen om de kracht van intrinsieke en extrinsieke motivators aan te boren, incentives zorgvuldig in te stellen, onze focus achterwaarts of voorwaarts te richten afhankelijk van hoe dicht we bij de finish zijn, en sociale invloed te benutten. Zelfmotivatie is een van de moeilijkste vaardigheden om te leren, maar het is cruciaal voor jouw succes.
Laatste tip: acceptatie, wees ook eens gewoon mild voor jezelf… Gebruik je pauzeknop en ga lekker even Netflix kijken of wandelen.